Neler oldu neler....

Hani gören de alt tarafı 14 gün der....
Öyle değilmiş işte....
Alt tarafı 14 gün değilmiş işte...
Bu 14 gün içersinde insan umudu, umutsuzluğu, iyimserliği, karamsarlığı, güzelliği, sabırsızlığı ve hatta yüreüyememeyi öğrenebiliyormuş.....

22 Nisan'da çatlatma iğnesi oldum; 24 Nisan'da yumurtalar toplandı; 25 Nisan'da haberini aldım; 26 Nisan'da transfer oldu; 30 Nisan'a dek yattım, dinlendim, enerji depoladım; 1 Mayıs'da işe başladım; 2 Mayıs'da dizim enfeksiyon kaptı 6 Mayıs'a dek yattım; 6 Mayıs da artık patladım ve raporlu olmama rağmen işe gittim, açıldım; 7 Mayıs'da sevgilimin doğum gününü bile adamakıllı kutlayamadım; Mayıs ayın'da git-geller yaşadım; umutsuzlukla hamile olduğuma dair inancım arasında gittim geldim ve şimdi yüzdüm yüzdüm kuyruğuna geldim işte....
Esasında bugün bile sonuç alabilirim ama biz nedense sevgilimle yarına bıraktık....
Farklı nedenlerle sanırım.
Sanırım sevgilim biraz daha "tutunsun" istiyor; bense korkumla yüzleşmemek için biraz daha zaman istiyorum ama diğer yandan da sızlanıyorum zamanın geçmemsinden.
Hatta itiraf etmeliyim ki dün gece sevgilimle duş sonrası saat 20,30 sıralarında sızmışız ve bu sabah 7,30 a dek de uyumuşuz....
Bu gece için hiiiiç uyuma niyetim yok ve adım gibi biliyorum ki o da bende uyuyamayacağız.
Ve yarın bol salya sümüklü bir gün olacak.
Kendi Doktorum yarın bir seminerde olacak.
Başka yerde yaptırıcam testi.
Sonra Pazartesi günü soluğu kendi Doktorumda alıcam.
Bu hafta sonu her halükarda bol ağlamaklı bir hafta sonu olacak...

Dün umutsuzluk içindeyken bugün içim umut dolu.....

Ne olacak bilmiyorum ama sonuç ne olursa olsun, bana her koşulda destek veren, beni yargılamadan, yönlendirmeden dinleyen, bana sonsuz sevgi sunan, bu dönemdeki tüm huysuzluklarıma, söylenmelerime katlanan, bana gül gibi bakan başta Sevgilime, Kuzen S.'ye, Yarenim'e ve Mor Kadına sonsuz teşekkürler....

Bu arada bir güzel haber daha....

Aile.org sitesinden güzel bir teklif aldım.
kabul etsem mi etmesem mi derken Sevgilimin de teşviki ile kabul ettim.
2. yazım bile çıktı.....

Bugün elimden geldiğince bugüne dek olan serüveni tamamlamaya çabalayacağım.

Dizimin şişmesiyle birlikte annemin evine transfer olmuştum ve anne ve baba gözetimi altında bilgisayarla fazla haşır neşir olamadığımdan notlarımı almıştım, yazılarımı yazmıştım ama buraya aktarma fırsatım olmamıştı...
Biraz karmakarışık bir blog olduğunun farkındayım.

Ama burası benim ve bende bu aralar karmakarışık ve hayatın arkasından koltuk değnekleri ile sektirmekte olduğuma göre bu da doğal....
Tüp bebek serüveni etiketleri ile de sanırım biraz daha düzgün bir şeyler ortaya çıkmıştır....

Ve bu yazıyı bitirmeden öncede iyileşir iyileşmez yapmak istediğim birşeyi benim yerime bol bol yapmanızı rica edeceğim:
Baharın bu güzel günlerinde bol bol yürüyün.....
Ben koşmayı, yürümeyi, özgürce eğilmeyi, kalkmayı özledim...
baharla kucaklaşmayı özledim....

Sevgiyle kalın....